در اکتبر سال ۲۰۲۱، مارک زاکربرگ برنامه‌های خود را برای نسل جدید تجربه‌ی دیجیتال ارائه کرد. جهانی دیجیتال، که هویت مستقل خود را دارد و مردم با غوطه‌ور شدن در آن زندگی می‌کنند.
زاکربرگ می‌گوید:
کیفیت تعیین‌کننده‌ی متاورس، احساس حضور خواهد بود؛ مثل اینکه شما دقیقا آنجا با شخص دیگری یا در مکانی دیگر حاضر هستید.
ویژگی تصادفی بودن، یکی از ملزومات بنیادین رمزنگاری است که خود زیربنای بسیاری از فناوری‌ها مانند بلاک چین می‌باشد که برای ساخت متاورس ضروری هستند.
عملکرد بلاک چین، وابسته به ویژگی‌های رمزنگاری تصادفی مانند جفت کلیدهای خصوصی-عمومی و استفاده از nonce در اعتبارسنجی اثبات کار است. برای مثال می‌توانیم کلیدهای کیف پول رمزنگاری را در نظر بگیریم. این جفت کلیدهای عمومی-خصوصی به‌طور تصادفی ایجاد می‌شوند تا از حدس زدن آن‌ها توسط یک عامل مخرب و دسترسی به رمزارز کاربران جلوگیری کنند.
بدون ویژگی تصادفی بودن برای تأمین امنیت، یک حدس شانسی از سوی هکر می‌تواند منجر به خسارات مالی فلج‌کننده برای کاربر شود. بنابراین، کلیدها برای امن بودن به ویژگی تصادفی بودن احتیاج دارند.
اگر قرار باشد متاورس جایی برای زندگی کردن باشد، امنیت در آن حرف اول را می‌زند و تمام امکانات داخلی آن باید به‌وسیله ویژگی تصادفی بودن تضمین شده باشد.
مشکل اینجاست که اعمال ویژگی تصادفی بودن در مقیاس بالا آن‌قدرها هم کار آسانی نیست و یک توسعه‌دهنده‌ي مستقل به‌تنهایی نمی‌تواند آن را تأمین کند. اینجاست که دوباره پای کمپانی‌های بزرگ به زمین بازی متاورس باز می‌شود.
آن‌ها با صرف هزینه‌های کلان می‌توانند این تکنولوژی را تولید کنند. بدین‌صورت آن‌ها انحصار متاورس را هم به دست خواهند گرفت و شاه‌نشین دنیای دیجیتال جدید خواهند شد.
تنها راه جلوگیری از چنین اتفاقی، ابداع یک مولد تصادفی غیرمتمرکز و قابل‌دسترس برای همگان است. تا فرصت‌های جهان جدید متاورس، دیگر منحصر به ثروتمندان و غول‌های فناوری نباشد و سازندگان مستقل نیز بتوانند جامعه خود را در متاورس بسازند، آن را توسعه دهند.
تنها در این صورت است که مردم می‌توانند آزادانه و بدون وجود یک قدرت مرکزی کنترل‌کننده، جهان تازه‌ای را بر اساس تصورات و خلاقیتشان بیافرینند.
ثبت دیدگاه