ابهام در مورد ماهیت سازمان‌های خودگردان غیرمتمرکز (DAO)

سازمان‌های خودگردان غیرمتمرکز (DAO) در اکوسیستم رمزارزها به سرعت در حال رشد هستند و از آنها به عنوان آینده حاکمیت مشارکت‌های غیرمتمرکز یاد می‌شود.
این سازمان‌ها بدون سلسله مراتب شرکت‌های متمرکز بوده و جوری طراحی شده‌اند که سلسله مراتب معکوس دارند تا اعضای جامعه بصورت مشترک و مستقل بتوانند در فرآیند تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشند.
با این وجود، در تحقیقاتی که صورت گرفته، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که DAOها کاملا هم غیرمتمرکز نیستند. گزارش اخیر chainalysis که عملکرد ۱۰ پروژه بزرگ DAO را تحلیل کرده، نشان می‌دهد که کمتر از ۱ درصد از اعضای جامعه DAO دارای ۹۰ درصد از حق رای این سازمان‌ها هستند که این یعنی تمرکز بالایی از قدرت تصمیم‌گیری در دستان معدودی از این جامعه است.
این تمرکز قدرت در تیم Solend کاملا مشهود بود، بطوری که این تیم برای جلوگیری از لیکوییدیشن سعی کرد حساب یک نهنگ را تصاحب کند و این پیشنهاد با ۱٫۱ میلیون رای موافق در مقابل ۳۰ هزار رای مخالف به تصویب رسید. جالب است بدانید که یک میلیون از آرای موافق توسط کیف پولی که مقدار زیادی توکن حاکمیتی داشت، صادر شده بود. البته این رای بعدا پس از یک ضربه سنگین به این اکوسیستم لغو شد.
گزارش Chainalysis نشان‌دهنده این موضوع است که بین یک هزارم و یک ده‌هزارم از صاحبان توکن حاکمیتی، موجودی کافی برای ایجاد یک پیشنهاد را دارند و زمان تصویب یک پیشنهاد، تنها یک ده‌هزارم تا یک سی‌هزارم جامعه، توکن کافی برای انجام این کار را دارا می‌باشند که این نشان‌دهنده عدم غیرمتمرکز بودن کامل این سازمان‌هاست.