پژوهشگران دانشگاه “استنفورد” و شرکت “انویدیا” هدست‌های واقعیت مجازی (VR) را به اندازه عینک‌های معمولی کوچک کرده‌اند.
به نقل از انگجت، پژوهشگران دانشگاه “استنفورد” و شرکت “انویدیا” (NVIDIA) با یکدیگر همکاری کرده‌اند تا یکی از بزرگترین چالش‌های پیش روی تجربه واقعیت مجازی یعنی هدست‌های حجیم را حل کنند.
این گروه در یک مقاله تحقیقاتی جدید نشان داد که چگونه می‌توان حجم هدست‌های واقعیت مجازی را به اندازه یک عینک معمولی کاهش داد.
از زمانی که “مارک زاکربرگ” در سال گذشته اعلام کرد قصد دارد بر توسعه دنیای متاورس تمرکز کند، جهان بر موج جدیدی از فناوری‌هایی مانند واقعیت مجازی سوار شده است. محور اصلی متاورس، ایجاد دنیای دیجیتالی جدیدی است که در آن افراد می‌توانند با یکدیگر تعامل داشته باشند، کار کرده و خود را سرگرم کنند و هدست VR بخشی ضروری از این تعامل است.
چرا هدست‌های واقعیت مجازی حجیم هستند؟
سال‌ها است که شرکت‌هایی که روی هدست‌های واقعیت مجازی کار می‌کنند، از طراحی‌های مشابهی پیروی می‌کنند که شامل لنزی است که تصویری را که در فاصله کمی از آن قرار می‌گیرد، بزرگ‌نمایی می‌کند. این امر مستلزم آن است که نمایشگر و لنز از یکدیگر فاصله داشته باشند که در نهایت موجب حجیم شدن هدست می‌شود.
تجربه متاورس در این هدست‌ها ممکن است عالی باشد، اما از منظر سهولت استفاده، این هدست‌ها به شدت ناامیدکننده هستند. اگر متاورس واقعاً همانطور که گفته می‌شود به آینده اینترنت تبدیل شود، حالت تجربه آن باید بسیار ساده‌تر و بهتر باشد، یعنی مانند زدن یک عینک آفتابی معمولی ساده باشد و این همان چیزی است که پژوهشگران دانشگاه استنفورد و شرکت انویدیا قصد دارند انجام دهند.
پژوهشگران چگونه موفق به انجام این کار شدند؟
راه حل “انویدیا” مفهومی به نام “لنزهای پنکیکی” (pancake lenses) است. پژوهشگران این شرکت توانسته‌اند تصاویر سه بعدی را روی عینک واقعیت مجازی خود به تصویر بکشند.
گفتنی است که تلاش‌های قبلی برای استفاده از لنزهای پنکیکی توسط سایر گروه‌های تحقیقاتی تنها توانسته است آنها را با تصاویر دو بعدی عملی کند. این امر در چند سال پیش، دستاورد بزرگی بود، اما با توجه به وعده تجربه‌های همه‌جانبه‌ای که فناوری واقعیت مجازی و دنیای متاورس داده است، این روزها دیگر هر چیزی کمتر از تصاویر سه بعدی کاملاً غیرقابل قبول است.
اکنون پژوهشگران موفق به انجام این کار شده‌اند و در عین حال، فاصله بین لنز و نمایشگر را نیز کاهش داده‌اند. پژوهشگران در مقاله خود آورده‌اند که برای دستیابی به این موفقیت، از یک “ماژولاتور نور فضایی تک‌فاز” (SLM) استفاده کردند که توسط یک منبع نور چسبیده روشن می‌شود و تصویر کوچکی در پشت دستگاه ایجاد می‌کند.
یکی دیگر از دستاوردهای این طراحی، کاهش وزن دستگاه به تنها ۶۰ گرم در برابر وزن ۵۰۰ گرمی هدست‌های واقعیت مجازی کنونی است. با این حال، این هدست جدید نیز خالی از محدودیت و ایراد نیست. میدان دید در نمونه اولیه این هدست، بسیار کمتر از چیزی است که امروزه در هدست‌های VR تجاری موجود می‌بینیم.
همچنین، توسعه یک هدست باریک‌تر و کم‌حجم‌تر به اندازه‌گیری دقیق مردمک چشم کاربر نیاز دارد که به سادگی برای محصولی که می‌خواهید میلیون‌ها عدد از آن بسازید و به سراسر جهان ارسال کنید، امکان‌پذیر نیست. یک ردیاب مادون قرمز می‌تواند این مشکل را حل کند، اما در عین حال می‌تواند اندازه این هدست را نیز افزایش دهد. ضمن اینکه همانطور که در تصویر دیده می‌شود، ساختارهای روبان‌مانند روی این هدست‌های جدید، محصولی جذاب را ایجاد نمی‌کنند.
بنابراین، قبل از اینکه این محصول به صورت تجاری در دسترس قرار گیرد، باید روی آن کار شود.
ثبت دیدگاه